Nagrałem mu się

I niech nas nie zwiedzie krotochwilny ton, nutka komizmu, która pobrzmiewa w tej posępnej zaprawdę pieśni. Śmiech to po prostu sposób mówienia. Najporęczniejszy może dziś sposób na wypowiedzenie tego, co chce się powiedzieć, nie narażając się jednocześnie na śmieszność. Ten, kto się śmieje, ma prawo powiedzieć wszystko. Kto mówi, że się boi, i śmieje się z tego, że to mówi i że się boi, obronił się w ten sposób przed śmiesznością, nie niwecząc jednakże tego, co był właśnie powiedział: że się boi. Kto śmiejąc się, mówi: „puszczam oko do cyklonu”, ten stoi oko w oko z cyklonem, stoi w samym oku.

Grzegorz Tomicki, „Twórczość”