W ubiegłym tygodniu odbyły się aż dwie dyskusje w związku z numerem 3/2012 kwartalnika literackiego „FA-art”. 

W październiku 2012 r. zainaugurowaliśmy cykl spotkań literackich „SławaSłowa”. Jego trzecia odsłona, zatytułowana „Literatura na Śląsku/Śląsk w literaturze”, odbyła się w czwartek 7 lutego 2013 r. w Katowicach. Zadedykowaliśmy ją profesorowi Stefanowi Szymutce (1959-2009).

Wydawnictwo FA-art i Klub Katofonia zapraszają 25 października 2012 r. o 19.00 na pierwsze spotkanie z cyklu SławaSłowa. Spotkanie będzie się składało z dwóch części. Podczas pierwszej redaktorzy kwartalnika literackiego „FA-art″ przedstawią zawartości najnowszego numeru pisma. Będzie mowa o współczesnej prozie i poezji oraz o funkcjonowaniu krytyki literackiej. W drugiej części SławySłowa odbędzie się spotkanie z Wojtkiem G. Jaroniem.

Mój drogi „Dzienniczku”!

Mija drugi tydzień, odkąd na Twoich łamach – jak sam podnosisz – wre Debata o stanie krytyki literackiej. A jest to, jak słusznie zauważyłeś, stan wszechstronnego upadku. Tyłek zbity z każdej strony. Z taką wyrazistą diagnozą trudno się nie zgodzić, tedy nie pozostaje mi nic innego, jak westchnąć cichutko i przyznać, że – istotnie – nie masz teraz prawdziwej krytyki na świecie. Ostatni znam jej przykład w krakowskim powiecie. Tam żył Wyka Kazimierz, jego uczeń, Błoński. Mówiono o nich…

Dawno, dawno temu, jeszcze przed wakacjami, w kioskach pojawił się nowy dziennik pod oryginalnym tytułem „Dziennik”. W tych odległych, pionierskich dniach właścicielom i redaktorom nowej gazety zależało, by zdobyła ona sobie renomę poważnej gazety, skutkiem czego na jej łamach można było znaleźć dział kulturalny, a w nim recenzje z książek literackich.

Jakiś czas temu był sobie etos, podług którego psim obowiązkiem pisarza (artysty, eseisty, krytyka, teoretyka – to nie ma znaczenia) było wykazywanie, że sprawy są dużo bardziej złożone niżby się zdawało na pierwszy rzut oka. Nie chodzi więc wcale o to, aby objaśniać, symplifikować, redukować, porządkować, ale wręcz przeciwnie – należy pokazywać, że nie ma żadnego zbioru reguł i zasad, żadnych tablic czy klasyfikacji, w ramki których dałoby się upchać nasze doświadczenia.