Wiedza z antropologii widowisk i erudycja filmowa autorki wiodą nas do odpowiedzi na pozornie proste pytanie: dlaczego wciąż jeszcze chodzimy do kina? Odpowiada na nie autorka młoda, należąca do epoki filmu zdigitalizowanego, a zarazem melancholiczka kina, która rejestruje nieuchronną stratę małych kin, znikających z przestrzeni naszych miast. Nie jest to jednak dzieło nostalgii. Książka opowiada o intensywnym, wręcz ekstatycznym przeżywaniu kina — niemożliwym bez specyficznej przestrzeni, jaka powstaje wokół widza i obrazu filmowego. Spektakularność i intymność to szczególny fenomen przestrzeni kinowej, gdzie czujemy się u siebie, intymnie, w erotycznej bliskości z innym — znanym i nieznanym, a zarazem podlegamy spektakularnej sensacji za sprawą treści i technologii obrazów filmowych. Jest to opowieść o budynkach, miastach, archiwach, mitycznych kinotekach i filmach — oczywiście. Dotyk światła to swoisty wyraz wdzięczności dla przestrzeni, która pozwala miłośnikom kina dzielić oczarowanie obrazem filmowym.

z recenzji wydawniczej Ryszarda Koziołka

Światło rozchodzące się w sali kinowej jest tworem przestrzennym, można wyróżnić jego kształt i gęstość. Czy można go dotknąć? Racjonalna odpowiedź powinna brzmieć „nie”, jednak gdy wgłębić się w doznawanie projekcji, nie jest to już takie oczywiste. Wiązka idąca od projektora do ekranu jest ciągle obecna na sali, daje o sobie znać jasnością i gęstością spowijającą widzów siedzących na linii kabina — ekran. Wchodzi w skład różnych bodźców zmysłowych, z którymi stykają się (dosłownie) kinowi widzowie.

(fragment książki)

Justyna Budzik — filmoznawczyni, absolwentka MISH, doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o kulturze (Wydział Filologiczny Uniwersytetu Śląskiego, 2012). Interesuje się antropologią i archeologią kina, także w aspekcie praktycznym: aktywnie działa w dziedzinie edukacji filmowej. Odkrywa również tajniki audiodeskrypcji dzieł audiowizualnych oraz glottodydaktyki polonistycznej.