Wszystkie partie książki tworzą artystyczną całość, uzupełnienia i komentarze nabierają tu bowiem właściwości literackich. Taniec piórem może być odczytany jako parodia poezji erudycyjnej czy - szerzej - literatury encyklopedycznej w stylu Umberta Eco. Jest również rozprawą z ideami i poszukiwaniami nowoczesnej sztuki, a przede wszystkim - stanowi interesujący przykład literatury, która nie stosuje się do żadnych reguł artystycznych, lecz ustanawia je na własny użytek.
