Muzyka - aktualności
Cezary K. Kęder: Nasza mała, wszechobecna, miękka
Wydawnictwo FA-art. Warszawa 2019, e-book. 978-83-60406-77-9 - PDF, 978-83-60406-78-6 - ePUB
Książka poetycka Cezarego K. Kędera, najbardziej nieoczekiwana książka dekady.
Cezary K. Kęder - urodzony w 1965 roku w Bytomiu pisarz i muzyk, autor powieści Antologia twórczości postnatalnej (1996), Rurand. Prequel (2013), książek poetyckich Sekwencje (1994). Najnowszy model (2004), Straszny melodramat (no i to serduszko) (2010), a także tekstów piosenek Formacji Fantazman (CD Tu będę, 2012). Dodatkowo: duch sprawczy Formacji Fantazman i kwartalnika literackiego „FA-art".
Co to wszystko ma wspólnego z tomem Alojz Trompka prezentuje polemiki, wąsy i piosenki? Otóż poszukiwanie formy głupocoodpornej, któremu się na przełomie lat 80. i 90. XX w. oddawałem, przywiodło mnie w pewnym momencie do pomysłu wykorzystywania „na poważnie” tych tekstów, które czytelnicy już mogą znać, by je modyfikować w celu własnym, zwykle nieco odmiennym od pierwotnego.
Twórczość Alojza Trompki towarzyszy nam od lat ponad dwudziestu, a szczególnie cenią ją i szanują czytelnicy „FA-artu”. Figurę tę wymyślił Konrad Cezary Kęder – i to właśnie dzięki tej niezwykłej kreacji udaje się owa krytyka poezji za pomocą poezji, jaką Kęder uprawia. (...) Wedle powiedzenia Tuwima „Krytyk i eunuch są z jedej parafii. Obaj wiedzą jak, żaden nie potrafi”. Powiedzenie to odnosi się do dawnego toposu, wedle którego prawo do krytyki twórczości artystycznej miał ten tylko, kto sam posiadał talent i znał z autopsji skalę wyzwania, przed którą stoją autorzy. Otóż Kęder na to zastrzeżenie znakomicie odpowiada. O Kęderze wolno powiedzieć – że potrafi! I to jak! Spójrzcie tylko, jak świetnie sobie radzi Alojz Trompka!
Dominik Bielicki: Pawilony. Fundacja na rzecz Kultury i Edukacji im. Tymoteusza Karpowicza, Wrocław 2017, ss. 52.
może zainteresuje cię też…
-
Nagrałem mu się
Marcin Hamkało: Nagrałem mu się
Wydawnictwo FA-art. Bytom 2005.I niech nas nie zwiedzie krotochwilny ton, nutka komizmu, która pobrzmiewa w tej posępnej zaprawdę pieśni. Śmiech to po prostu sposób mówienia. Najporęczniejszy może dziś sposób na wypowiedzenie tego, co chce się powiedzieć, nie narażając się jednocześnie na śmieszność. Ten, kto się śmieje, ma prawo powiedzieć wszystko