Nie mam usprawiedliwienia prócz usprawiedliwienia, a wredna natura jest moją pobudką. Dziś rano, będąc w zupełnej desperacji, godnej ubolewania bezmyślności tudzież całkowitym otępieniu zmysłów, złapałem za książkę (pierwszą z brzegu). Nie był to mocny chwyt (dajmy na to: nelson), ani też słaby (poniżej pasa, id est za słabiznę). Wystarczająco wystarczał, żeby złapać. Książka (nie pomnę szczegółowych personaliów) wezwała z otwartej na chybił i nie trafił stronicy: