Drzewo Poznania

Postsekularyzm nie jest prostym powrotem religii. Mniej chodzi tu o restytuowanie religii i wprowadzanie jej na scenę politycznych decyzji, bardziej natomiast o rekonfigurowanie doświadczenia religijnego jako istotnego elementu splotu okoliczności i warunków, w jakich podejmujemy ważkie postanowienia i będące ich konsekwencją działania. W chwili, gdy kruszą się solidne i, zdawałaby się, nienarusza
lne podstawy pewnego ładu ekonomiczno–społecznego, który okazał się niczym więcej jak usypiającym i wprowadzającym w stan zadowolenia zespołem zrutynizowanych zachowań odrzucających możliwość alternatywy, zadanie refleksji postsekularnej jest szczególnie doniosłe.

Ze wstępu Tadeusza Sławka