Stanisław Brzozowski – (ko)repetycje – tom 1

Chcieliśmy się przyjrzeć temu, jak zaprojektowane przez Stanisława Brzozowskiego pojęcia, sposoby krytycznego myślenia, a także budowania krytycznej wypowiedzi de– i rekontekstualizują się dziś w nowych, a właściwie nowoczesnych i ponowoczesnych epistemach. Wydaje nam się bowiem, że postrukturalistyczne narzędzia, akcentujące fragmentaryczność, płynność, „kłączowatość”, zmienność, paradoksalność — a przede wszystkim performatywność języka, tożsamości, doświadczenia, dobrze oddają specyfikę myślenia i pisania Stanisława Brzozowskiego. W takim kontekście autor „Głosów wśród nocy" jawi się jako reprezentant/twórca nowoczesnej, krytycznej literatury, w ramach której pisanie staje się sposobem doświadczania, aktem samowiedzy i uprzywilejowanym dyskursem społecznym.
Mamy nadzieję, że chociaż w jakimś stopniu udało nam się zachować/oddać w naszych rozważaniach ów performatywny, wielopłaszczyznowy charakter filozoficzno–krytycznego dyskursu Stanisława Brzozowskiego, że nasze teksty nie tyle domykają/wprowadzają jakieś wiążące ustalenia, ile otwierają ten dyskurs na kolejne interpretacje. A jeśli już miałyby stanowić jakieś świadectwo, to raczej stanu krytycznej świadomości naszego własnego pokolenia, tego, co dziś w dziele Brzozowskiego jest dla nas interesujące, pociągające, uwierające czy jakby powiedział sam krytyk — „płodne”, „mające przyszłość w sobie”.

fragment Wstępu