Logo Formacji Fantazman

O Formacji Fantazman
Płyta Skomlenie online
BandCamp
Płyta Tu będę online
BandCamp
Deezer
iTunes
Spotify 
Strona projektu TU BĘDĘ
Facebook
YouTube

Płyty CD

Prawo krytyki

Oceń ten artykuł
(6 głosów)
Prawo krytyki projekt okładki: Natalia Armata

Krzysztof Uniłowski: Prawo krytyki. O nowoczesnym i ponowoczesnym pojmowaniu literatury.
Wydawnictwo FA-art. Uniwersytet Śląski. Katowice 2013.
e-book: Wydawnictwo FA-art. Katowice 2014.

W swojej najnowszej książce Krzysztof Uniłowski, łącząc walory pisarstwa krytycznego z kompetencjami historyka literatury oraz uważną — niekiedy polemiczną — lekturą wpływowych teoretyków, pyta o przeobrażenia w sposobie funkcjonowania literatury w obrębie nowoczesnej i ponowoczesnej formacji kulturowej.

Autor sięga między innymi do tekstów:

Stanisława Brzozowskiego
Czesława Miłosza
Witolda Gombrowicza
Teodora Parnickiego
Tadeusza Różewicza
Mariusza Sieniewicza
Michała Witkowskiego
Andrzeja Falkiewicza

Omawiając programy i postawy tych oraz innych pisarzy, Uniłowski usiłuje przemyśleć funkcje refleksji krytycznej w naszej współczesności, która zachęca nas raczej do ekstatycznego udziału w realnych i wirtualnych grach komunikacyjnych.

Krzysztof Uniłowski — ur. w 1967 roku, historyk literatury i krytyk, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Śląskiego. Od roku 1989 współredaguje kwartalnik „FA-art”. Autor książek: Skądinąd. Zapiski krytyczne (1998), Polska proza innowacyjna w perspektywie postmodernizmu (1999), Koloniści i koczownicy. Szkice o najnowszej prozie i krytyce literackiej (2002), Granice nowoczesności. Polska proza i wyczerpanie modernizmu (2006), Kup pan książkę! Szkice i recenzje (2008). Redaktor kilku tomów zbiorowych, ponadto wespół z Dariuszem Nowackim opracował antologię Była sobie krytyka… (2003). Laureat Nagrody im. Kazimierza Wyki (2010). Mieszka w Katowicach.

Strona autora na Facebooku

 

Fragment

„Nie, nie łudzę się, że zabawa i gra mogą nas uratować. Cała sztuka jednak w tym, aby próbować (…) wykraczać poza czas i poza miejsce z góry dla zabawy i gry wyznaczone, aby odnajdować literaturę (element fikcyjny, narracyjny, retoryczny, figuratywny itp.) poza wydzieloną dla niej sferą. I aby literaturę traktować z powagą wymaganą od uczestnika zabawy czy gry, którą (na dziecinny sposób) uznajemy za wartą zaangażowania”.

 

Spis treści

Część pierwsza: Krytycznie
„Kukuryku”! Krytyka przeciwko wspólnotom
Jak się zmienia literatura (dzisiaj)?
Postmodernizm jako teza historiozoficzna

Część druga: Nowocześnie
„Czujna straż”. O mesjańskim pojmowaniu krytyki u Stanisława Brzozowskiego
Logopedia. Czesław Miłosz i próba wyniesienia poezji
Nowy Frankenstein albo romantyczna ironia w nowoczesnej powieści
Historia, dekonstrukcja, metaproza. O dwóch powieściach Teodora Parnickiego
Ocalony a pop. Tadeusza Różewicza potyczki z kulturą popularną
Tu stacja „modernizm centralny”

Część trzecia: Ponowocześnie
Czym są fabulacje i dlaczego się je lekceważy?
Tożsamość sfingowana
Intymność niemożliwa, intymność „zaprzeczona”. O dwóch powieściach współczesnych
W trybach zaangażowania. Publiczne życie Czwartego nieba Mariusza Sieniewicza
Exodus non est? Proza polska między postkomunizmem i postmodernizmem
Patyna, a nie moda. Kulturowa wartość literatury najnowszej

Część czwarta: Rozmaicie
Andrzej Falkiewicz i neoawangarda
Smutek pisania?
Ogród albo maszyna do mieszkania
Cierpienia młodego polonisty
Lekcja literatury (ze Sławomirem Sierakowskim)
Zez, jaskra & oczopląs
Na milezyjską modłę
Według potwora

Nota bibliograficzna

Bibliografia

Indeks nazwisk

Summary

Table of contents

 

Materiały prasowe

okładka książki (jpg, 300 DPI)

W swojej najnowszej książce Krzysztof Uniłowski, łącząc walory pisarstwa krytycznego z kompetencjami historyka literatury oraz uważną — niekiedy polemiczną — lekturą wpływowych teoretyków, pyta o przeobrażenia w sposobie funkcjonowania literatury w obrębie nowoczesnej i ponowoczesnej formacji kulturowej. Autor sięga między innymi do tekstów:

Stanisława Brzozowskiego

Czesława Miłosza

Witolda Gombrowicza

Teodora Parnickiego

Tadeusza Różewicza

Mariusza Sieniewicza

Michała Witkowskiego

Andrzeja Falkiewicza

Omawiając programy i postawy tych oraz innych pisarzy, Uniłowski usiłuje przemyśleć funkcje refleksji krytycznej w naszej współczesności, która zachęca nas raczej do ekstatycznego udziału w realnych i wirtualnych grach komunikacyjnych.

„Nie, nie łudzę się, że zabawa i gra mogą nas uratować. Cała sztuka jednak w tym, aby próbować (…) wykraczać poza czas i poza miejsce z góry dla zabawy i gry wyznaczone, aby odnajdować literaturę (element fikcyjny, narracyjny, retoryczny, figuratywny itp.) poza wydzieloną dla niej sferą. I aby literaturę traktować z powagą wymaganą od uczestnika zabawy czy gry, którą (na dziecinny sposób) uznajemy za wartą zaangażowania”

(fragment książki).

 

Zapraszamy na zakupy

Więcej w tej kategorii: Wszyscy jesteście postmodernistami! »

Strona www.FA-art.pl wykorzystuje informacje przechowywane w komputerze w formie tzw. ciasteczek (cookies) do celów statystycznych. Dowiedz się więcej.