Wojciech Rusinek: Z tekstów i przeciw tekstom. Szkice o najnowszej prozie polskiej.
Wydawnictwo FA-art. Katowice 2016, ss. 134.

Wydaje mi się, że ostatnie lata w polskiej prozie nie pozwalają mówić o nowych strategiach narracyjnych czy wyrazistych dominantach tematycznych, a jeśli w krytyce pojawiały się propozycje klasyfikacyjne rozpoznające wyraźne prawidłowości, to miały one w moim mniemaniu taki sam „konstrukcyjny”, życzeniowy albo perswazyjny charakter (sam ulegałem czasem takiemu złudzeniu, pisząc np. o prozie zaangażowanej), jak zaproponowana w Z tekstów i przeciw tekstom opowieść.

Podczas kolejnej, trzeciej już, edycji Imienin Jana Kochanowskiego organizowanych przez Bibliotekę Narodową Wydawnictwo FA-art wystawiło swoje publikacje na kiermaszu książek.

Więzi wspólnoty. Literatura - religia - komparatystyka / The Ties of Community. Literature, Religion, Comparative Studies. Pod red. Piotra Bogaleckiego, Aliny Mitek-Dziemby i Tadeusza Sławka.
Wydawnictwo FA-art. Uniwersytet Śląski. Katowice 2013.

Pewne przerywające rozłączenie jest warunkiem „więzi społecznej”, samym oddechem wszelkiej „wspólnoty”. Nie jest to nawet węzeł warunku wzajemnego, a raczej możliwość otwarta na rozsupłanie każdego węzła, na rozcięcie lub rozerwanie. Tu właśnie otwierałby się socius, czyli relacja do innego jako tajemnica doświadczenia poświadczającego – a zatem pewnej wiary. [z Wiary i wiedzy Jacquesa Derridy]

Paweł Mackiewicz: Małe i mniejsze. Notatki o najnowszej poezji i krytyce.
Wydawnictwo FA-art. Uniwersytet Wrocławski. Katowice 2013.
e-book: Wydawnictwo FA-art. Katowice 2013.

Już w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku opinie krytyków udzielających się w gazetach wysokonakładowych — o pismach branżowych nie wspominając — przestały uchodzić za wzorcowe. Od końca tamtej dekady coraz łatwiej zrozumieć paradoks obiegu wytworów krytycznoliterackich: im większe grono potencjalnych odbiorców, tym mniejsza siła oddziaływania krytyki. I na odwrót — im mniejszy bywa jej zasięg, tym większa szansa na skuteczną wymianę myśli. Krytyka skazana jest dziś na pracę u podstaw, co, jak sądzę, najlepiej jej samej wróży. Lepsze małe i mniejsze od iluzji uczestnictwa w dużym i powszechnym.

Stanisław Brzozowski – (ko)repetycje – tom 2. Pod red. Tomasza Mizerkiewicza, Andrzeja Skrendy i Krzysztofa Uniłowskiego.
Wydawnictwo FA-art. Uniwersytet Śląski. Katowice 2013.

Twórczość Stanisława Brzozowskiego, plasująca się na przecięciu krytyki, powieściopisarstwa, filozofii, antropologii kultury i historii idei, to jedna z najważniejszych manifestacji nowoczesnej literatury, w ramach której pisanie staje się sposobem doświadczania, aktem samowiedzy i uprzywilejowanym dyskursem społecznym.

Stanisław Brzozowski – (ko)repetycje – tom 1. Pod red. Doroty Kozickiej, Joanny Orskiej i Krzysztofa Uniłowskiego.
Wydawnictwo FA-art. Uniwersytet Śląski. Katowice 2012.

Chcieliśmy się przyjrzeć temu, jak zaprojektowane przez Stanisława Brzozowskiego pojęcia, sposoby krytycznego myślenia, a także budowania krytycznej wypowiedzi de– i rekontekstualizują się dziś w nowych, a właściwie nowoczesnych i ponowoczesnych epistemach. Wydaje nam się bowiem, że postrukturalistyczne narzędzia, akcentujące fragmentaryczność, płynność, „kłączowatość”, zmienność, paradoksalność — a przede wszystkim performatywność języka, tożsamości, doświadczenia, dobrze oddają specyfikę myślenia i pisania Stanisława Brzozowskiego.