Twitter
Facebook (Wydawnictwo)
YouTubeMuzyka - aktualności
Cykl „SławaSłowa” został zainaugurowany w październiku 2012 roku. Dotychczas odbyło się w jego ramach osiem spotkań. Ostatnia edycja dotyczyła numeru 1-2/2013 kwartalnika literackiego „FA-art”.
Od 6 do 12 grudnia graliście z nami w Kilimandżagę - słuchaliście płyty „Tu będę” Fantazmana, czytaliście fragmenty powieści Christiana Krachta, wgryzaliście się w teksty i dzieliliście się z nami swoimi opiniami. Efekty?
Już w ten weekend (21-22. kwietnia) odbędzie się trzecia edycja akcji „Czytamy gdzie indziej”. Udział w projekcie jest świetną okazją do wiosennego spaceru po Saskiej Kępie. W licznych lokalizacjach aktorzy warszawskich scen teatralnych będą prezentowali fragmenty współczesnej literatury europejskiej. Zapraszamy do zwiedzania.
Szczególnie polecamy punkty związane z książkami wydanymi przez Wydawnictwo FA-art.
Christian Kracht: Tu będę w słońcu i cieniu. Przeł. Dorota Stroińska. Wydawnictwo FA-art. Katowice 2011, ss. 112, format 195x125 mm, ISBN 978–83–60406–14–4 (nakład wyczerpany)
Książkę promowały płyta i koncerty Formacji Fantazman zorganizowane w ramach projektu „Tu będę”.
Pierwsza przetłumaczona na język polski książka Christiana Krachta. Powieść przedstawia alternatywny bieg historii. Szwajcaria zaczyna kolonizować Afrykę i jest w stanie wojny z innym totalitarnymi imperiami...
Wydawnictwo FA-art. Katowice 2011, ss. 112, format 195x125. ISBN 978–83–60406–14–4. Nakład wyczerpany.
Redakcja kwartalnika literackiego „FA-art” zaprasza na MIGAWKĘ o Christianie Krachcie, w której wezmą udział redakcyjni aparatczycy: Konrad C. Kęder i Robert Ostaszewski oraz (kto wie?) ich goście.
23 lutego 2012 r. godz. 19.00, Klub Migawka, Kraków, ul. Krakowska 27 (Kazimierz)
- start
- Poprzedni artykuł
- 1
- 2
- Następny artykuł
- koniec
może zainteresuje cię też…
-
Nie ma mono
w proza Czytaj dalej...
Miłka Malzahn: Nie ma mono
Wydawnictwo FA-art. Katowice 2007.
e-book: Wydawnictwo FA-art. Katowice 2014.Bez przeszkód można traktować kolejne teksty z tego tomu jak samodzielne opowiadania. W niektórych z nich toczą się szybkie dialogi, w innych opisywane są niecodzienne zdarzenia, bywa, że zostajemy zaproszeni do tak niekonwencjonalnej formy narracji jaką w wykonaniu Miłki Malzahn jest fado.
Tytułowe „nie ma mono” to przede wszystkim deklaracja – zawsze i w każdej cząstce świata toczy się dialog, nawet jeśli jedna ze stron milczy; monolog jest złudzeniem. A zaczyna się to wszystko, w pierwszym fragmencie zatytułowanym Półprzezroczysty, od śmierci – która w żadnym wypadku i w żadnym znaczeniu nie jest końcem..